Rozwój literatury argentyńskiej datuje się od 1816 roku – jest to moment uzyskania przez Argentynę niepodległości. W pierwszym państwie Ameryki Łacińskiej zbuntowanym przeciwko rządom hiszpańskim pod wpływem specyficznych warunków przyrodniczych i politycznych ukształtowała się odrębna tradycja literacka.
Co wyróżnia literaturę argentyńską?
Coraz więcej Polaków interesuje się zagraniczną literaturą. Literatura argentyńska niewątpliwie skrywa przed nami wiele interesujących aspektów. Jednak np. poprzez spotkania literackie te tematy są poruszane i można dowiedzieć się wiele ciekawych rzeczy. Tak było chociażby na ostatnim spotkaniu literackim niedaleko Słupska (szczegóły na https://www.slupskinfo.pl/). Co więc wyróżnia argentyńską literaturę?
Należy wiedzieć, że w utworach romantyzmu dominują motywy reakcji człowieka na bezkres pampy i sprzeciwu wobec dyktatury J.M. de Rosasa. Ważnymi pisarzami tego okresu byli: propagator romantyzmu E. Echeverria i J. Marmol, autor melodramatycznej powieści romantycznej „Amalia” (1851 rok). Gauczo, konny pasterz bydła, wraz z rozwojem uprzemysłowienia kraju nabrał cech romantycznego bohatera tragicznego. Ginący świat gauczów opisuje w poemacie epickim pod tytułem „El gaucho Martin Fierro (część 1, 1872 rok, część 2 „La vuelta de Martin Fierro, 1879 rok) J. Hernandez. Tzw. poezja gauczańska przyczyniła się do powstania powieści o przygodach wyidealizowanego gauczo, na przykład „Don segundo sombra” (1926 rok) R. Guiraldesa, i do wykształcenia XX-wiecznej literatury obsesji argentyńskiej tożsamości, heroizmu i ideału męskości, widocznej na przykład w epickiej powieści „Adan Buenosayres” (1948 rok) L. Marechala i w powieściach psychologiczno-filozoficznych E. Sabato i E. Mallea.
Argentyńska twórczość poetycka
W twórczości poetyckiej, na przykład u L. Lugonesa, można dostrzec modernistyczne reakcje przeciw konwencji romantycznej i realistycznej pod wpływem awangardy francuskiej przy zachowaniu wyraźnie argentyńskiego kolorytu i tematyki. W nękanej problemami politycznymi i gospodarczymi współczesnej Argentynie kosmopolityczne i często apolityczne eksperymentalne i modernistyczne pisarstwo, na przykład szeroko znane utwory J.L. Borgesa i J. Cortazara, sprowokowało neorealistyczne czy socjalistyczne reakcje w twórczości M. Puiga i zaangażowanego prozaika marksistowskiego D. Vinasa.
